Gegroet lezer!
De aftrap heeft plaatsgevonden: de proloog is achter de rug. Bij het rendez-vouspunt ontmoetten we organisator Philip, en een groepje andere deelnemers. En groupe werd er naar de start gefietst, waar we het parcours nogmaals verkenden. Dat was nu de derde keer dat ik het rondje zag, nu wist ik het echt wel.
Bij mij begon de spanning toe te nemen, en ook aan de anderen merkte ik dat zij niet geheel gespeend waren van wedstrijdspanning. Bart, Mark en ik spanden als rechtgeaarde triatleten een badmuts over onze helmen om aerodynamische redenen, bij gebrek aan een tijdrithelm. Mijn snelle wielen heb ik ook thuisgelaten, in tegenstelling tot een handjevol Zwitsers die in vol ornaat met tijdrithelm, soms een dicht wiel, tijdritfiets en uiteraard sokken over de schoenen aan de start verschenen. Imposant, maar fietsen ze ook hard?
Om 19:18 was de eer aan Wouter om als eerste van team Hellas aan te treden. Mijn start was om 19:49, tijd genoeg dus om nog even in te rijden. Een stukje hard heen en weer naar een dorpje in de buurt. De benen voelen goed, klaar voor de start.
Trois, deux, un, en weg. Bij het eerste bruggetje zat ik op 16 seconden, waar ik de meesten al op 19 zag zitten. Te hard weg? Nee, het is een korte tijdrit dus ik ga er vol in. Na 4 minuten kreeg ik mijn voorganger al in zicht, die 1 minuut voor me was gestapt. Dat gaat wel heel hard. Het duurde wel tot minuut 7 voor ik er langs was. Het eerste stukje klimmen voelde al niet meer zo makkelijk als tijdens het inrijden. Maar het schoot op, het parcoursrecord stond op 11:21, dus als ik daar in de buurt reed duurde het niet lang meer.
Na het dorpje Bettans werd het lastiger, daar volgden twee klimmetjes en een open stuk met wind tegen. Mijn benen raakten steeds leger, en op het open stuk had ik moeite de teller boven de 30 te houden. Da's even wat anders dan met boven de 50 afdalen met wind mee… Na nog een grote kuil (hard naar beneden, tempo houden naar boven) volgde een bochtje en het aanloopstuk omhoog naar de finish. Ik keek op de klok en zag dat het goed zat, nog onder de 11 minuten. Met het putten uit reserves die nog ergens in mijn lichaam aanwezig bleken, het uitstoten van enkele oerkreten en het reciteren van mantra's als 'je voelt geen pijn' overbrugde ik het laatste stuk. De klok zei 11:34, de hartslagmeter 183 en het lichaam 'je moet NU even zitten, anders val je om'. Helaas, ik bewoog me met meer dan 40 km/u in voorwaartse richting, dus dat was even geen optie. Enigszins duizelig remde ik en reed terug naar de finish. 'De beste tijd tot nu toe' — niet voor niets geleden dus.
Er volgden nog twee tijdrithelmen die 11:20 en 11:27 reden. Het overige snelle materiaal heb ik dus geklopt, alleen dat al was een overwinning. Deze derde plaats leverde me enkele punten voor het bergklassement op, waardoor ik in etappe 1 in de bolletjestrui van start ga. Erg fijne opening!
De resultaten van de rest van team 'Hellas Utrecht' zoals we hier bekend staan:
Bart, Wouter en Mark reden ook onder de 12 minuten wat ons aan de top van het teamklassement bracht. Onze hoop is dat dit genoeg inspiratie is voor sommige Zwitsers om bij de afsluitende tijdrit op zondag ook de badmuts ter hand te nemen. Daan bleef de snelste dame net voor, waar hij erg content mee was. Judith net niet, maar was wel tweede dame. Bert beleefde zijn voorspelde nachtmerrie: hij reed verkeerd en kwam na 29 minuten pas binnen. Dit werd door de organisatie beperkt tot de langzaamste tijd van 17 minuten, dus de schade voor het klassement viel nog mee. Al met al hebben we dus wel van ons laten horen.
Uitslagen zijn inderdaad te bezichtigen op www.rushteam.ch, op het forum ‘Récits de courses’. Het parcours was overigens 8.14km, geen 9, dan zouden die tijden ook wel heel strak zijn.
Er is een goede kans dat de uitslagen van etappe 1 daar ook al op staan; inmiddels is die ook al verreden en het verslag volgt nog!
Groeten uit zonnig Lausanne,
Aron