Ooit, in een dorp (stad?) hier ver ver vandaan (dat valt best mee), lang en steeds langer geleden (dat is dan weer een waarheid als een koe, en die liepen er vroeger wel, maar nu bouwt men daar vooral huizen), werd ik geboren. Die plaats was Heerhugowaard. Toen wist ik nog niets van sport, en de rest van de mensen blijkbaar ook niet, want een triathlon was er niet. Maar sinds dit jaar wel. De Stad van de Zon Triathlon, daar moest ik bij zijn!
Omdat, geliefde lezers, jullie inmiddels de buik wel vol zullen hebben van al die door mijzelf geschreven verhalen, laat ik deze keer wat anderen aan het woord. Een interview met mijn wedstrijdwielen, mejuffrouw Jet van Vooren en dhr. Hed van Achteren.
Multitof.com: Van harte welkom aan u beiden. Allereerst hartelijk bedankt dat u wilde meewerken aan dit interview.
Jet van Vooren: Niets te danke. Het is een grote eer es an het woord te moge op u… hoe noemt u het? Weklog?
Hed van Achteren: Wepblog, schat.
M.c: Eh, weblog, ja. Blog. Juist. Wij wilden het graag met u hebben over…
HvA: …de Stad van de Son Triathlon netuurlijk! Daafoor sijn we hier. Ja, da was weer een fetastische aafond.
JvV: We sijn altijd so trots as we weer moge rije! We hadde d’r de hele week al naar uitgekeke. Voor ons isset toch altijd een soort fan daggie uit, zo’n wedstrijd.
HvA: Daggie uit? Keihard werreke isset! En het plensde van de lucht, ik had nog daagelang het water in me felleg staan! Maar je hep gelijk, met so’n wedstrijd kome we nogges erreges. Tis beter dan dag in, dag uit in de kast te legge zoals de rest van het jaar.
M.c: Ik begrijp dat u het naar uw zin gehad in Heerhugowaard. Kunt u de lezers iets vertellen over het wedstrijdverloop?
HvA: Het begon zoals wel faaker. We werre in een rekkie gestald tussen een hoop andere wiele. Net as wij stonde hun met se tweeë aan elkaar geketend met een stuk metaal of kerbon, te wachte tot hun passesjier er was. Onse passesjier sjorde een rubbere pak an en ging met een stuk of honderd andere in het waater legge spartele.
JvV: Wij snappe dat nooit zo goed. Waarom moeten ze eerst in een modderpoel duiken, kunnen ze niet gewoon gelijk met de wedstrijd beginne? Affijn, na een minuut of sefe kwam er so’n rubbere mannetje langs ons rekkie rennen, en niet veel later was onse passesjier er ook.
HvA: En dan begint et! Sodra we over de ballek van het Plarc Ferbéé sijn — JvA: Parc Ferzee sal je bedoele! — gaat die passesjier sitte en dan kenne we los. Fooruit! Draaie, so hard als we kenne! En da’s pittig hoor, met zo’n gewicht erbofenop. We moete niet alleen fooruit, we moete se bene ook nogges op en neer douwe. As we eenmaal op gang sijn, soeme we derop los.
JvV: En oplette in de bochte, dan moge we nie so hard. Dat hep te make met de mibbelpuntfloepende krach.
HvA: Middelpunthoepende krach, schat.
JvV: Jij segget. In ieder gefal, as we ons daar nie wat inhouwe, fliege we uit de boch, en dan valt de passesjier eraf, en moeten we wagge tot hij er weer bofenop gaat sitte. Kos allemaal tijd.
HvA: Assie al niet in de boch blijf ligge, dan heb je helemaal de poppe aan et danse. En dat zou sonde zijn, op die ene dag dat we een keer een versetje hebbe. Heppie em, versetje? Ik heb altijd een versetje! Maar sonder grappe, het is weer gelukt hoor, we reeë in één keer naar de finnis.
M.c: Hoe was het weer? U zei eerder iets over plenzen?
HvA: Och, praat me der nie fan! Et was minstes so erreg as in Utrech foreg jaar. Ik moet af en toe nóg niese van de verkoudheid die ik daar hep opgelope.
JvV: Het regende inderdaad pijpestele. Maar dat deerde ons nie hoor! We reeë hard door, we probeerde die twee andere wiele fooran bij te blijfe. Dat lukte niet helemaal, ik denk dat we wel een minuutje op se kwijt raakte. Maar in ieder geval konne we alle andere wiele achter ons houwe!
HvA: En toen wasset na twee rondjes alweer afgelope. Stonde we weer in ons rekkie, en onse passesjier ging nog een stukkie renne. Moetie sellef wete. Wij hadde ons momentje wel weer gehad.
M.c: Dat kan ik me voorstellen. Heel interessant om te horen hoe u zo’n wedstrijd beleeft. Kijkt u al uit naar uw volgende race komende zondag, de Triathlon Amsterdam Nieuw-West?
JvA: Nou en of! Das onse thuiswedstrijd! Forig jaar hebben we daar zo hard gereeë… We wete nog nie of we dat kunstje weer kenne herhale, maar we gaan het natuurlijk probere!
M.c: We kijken met spanning uit naar uw verrichtingen. Bedankt!
JvA: Niets te danke hoor jonge! We kome graag nogges langs. HvA: Seker!
Uitslag Stad van de Zon Triathlon
1 | Sven Strijk | 00:56:38 |
2 | Aron van Ammers | 00:59:00 |
3 | Andre Schaap | 00:59:41 |
4 | Michael Krijnen | 01:00:07 |
5 | Hans Schaaper | 01:00:37 |
6 | Peter Johan Dillo | 01:02:39 |
7 | Ruud Schrijver | 01:02:46 |
8 | Danny Pormes | 01:03:58 |
9 | Remco Dekker | 01:03:59 |
10 | Mark Overtoom | 01:04:16 |
Heel leuk geschreven. Zijn de heer en mevrouw trouwens niet verkouden geraakt? Ga zo door! niet alleen sportief maar ook op het blog.
Heya Aron, ik zie dat jij je eerste podiumplaatsen ook al weer te pakken hebt? Gefeliciteerd! ik zit stiekem ook een beetje te wachten op een kans voor revanche op Utrecht 🙂 Het kon nog wel eens spannend worden. Iig spannender dan Utrecht vorig jaar. Maar ik weet niet of ik je dit seizoen nog tegen ga komen. Heb al wat veel wedstrijden gedaan en doe dit jaar alleen nog: Rutbeek, TTT/Hulsbeek, misschien Spijkenisse en de lange alpe d'huez. Jah, het seizoen zit er al weer een beetje op… jij verdedigd zeker je titel in Apeldoorn?succes met je halve straks. kan je alvast verklappen dat het een best eind lopen is!Groet,Jan-Roelf