Alweer de op-een-na-laatste Eredivisiewedstrijd van 2014 is voltooid: de Olympische Afstand in Veenendaal. Hier zijn de uitslagen uitgebreid met percentages en fietsgroepen.
Triathlon
Grafieken wedstrijdverloop 1eDivisie Oud Gastel
Voor de verandering nu eens grafieken van een niet-stayerwedstrijd, de 1eDivisiewedstrijd in Oud Gastel, wederom in samenwerking met Peter van Grootheest. Er waren van Oud Gastel helaas geen tussentijden op de fiets, maar desalniettemin kwamen er aardige plaatjes uit.
Klik op het plaatje om de interactieve grafiek te openen.
Grafisch wedstrijdverloop NK Sprint Eredivisie Amsterdam
Geënthousiasmeerd door mijn statistiekensheets, -grafieken en blogs kwam mede-triatleet en cijfergenieter Peter van Grootheest met een nieuwe manier van visualiseren van het wedstrijdverloop in (stayer-)triathlons. Met vereende krachten en technisch geknutsel kwamen we tot een vorm die naar ons idee een mooi beeld geeft van het wedstrijdverloop. Continue reading
Uitgebreide uitslagen NK Sprint Amsterdam
Het ging weer hard in Amsterdam! Hier zijn de uitslagen uitgebreid met percentages, fietsgroepen en posities op alle onderdelen.
Bijzonderheden:
- De tussentijden van winnares Danne Boterenbrood ontbreken grotendeels. Gezien het wedstrijdverloop heeft dit niet heel veel impact gehad op de percentages, aangezien ze deze keer niet solo voorop lag.
De training die toch een wedstrijd werd
Nooit deed ik er een. Een “trainingswedstrijd”. Trainen is trainen, racen is racen. Maar vandaag kroop het bloed waar het niet gaan kon. Teamie Arjen wees me er vrijdag op dat er nog startplaatsen waren voor de Olympische Afstand bij de Duin Triathlon Almere. Starten om 15:00, een schappelijke tijd voor een zondag, en ik ging er toch al heen om de 1eDivisie-teamies van De Dolfijn te zien schitteren (en dat deden ze!).
Uitslagen Triathlon Breukelen met alles erop en eraan
Een heerlijk ochtendje gesport in Breukelen. Misschien dat ik er zelfs nog wel iets beschouwends over schrijf. Maar eerst belangrijker zaken!
Van deze wedstrijd heb ik wederom meer uitgebreide uitslagensheets gemaakt, apart voor de dames en de heren, met posities/percentages binnen het geslacht.
Statistiekjes om van te smullen, deel 2
Dat statistiekjes het smullen waard kunnen zijn, hebben we gezien in deel één van deze serie. Interessant om je eigen uitslagen te bekijken, maar hoe zit het met de rest van het veld?
Dit blog verscheen op de site van Eredivisie Triathlon, lees verder…
Statistiekjes om van te smullen, deel 1
Aron van Ammers is Eredivisie-atleet van het eerste uur. Als teamlid van De Dolfijn uit Amsterdam houdt hij statistieken bij over het wedstrijdverloop. In twee blogs legt hij uit hoe het werkt en wat andere atleten er aan kunnen hebben. En hij laat vooral zien dat wedstrijdstatistiekjes gewoon leuk zijn. Je kunt als triatleet gewoon niet zonder… Vandaag deel 1.
Dit blog verscheen op de site van Eredivisie Triathlon, lees verder…
Zweten na het zweten?
Tijdens het (ontzettend gave, voor maart verrassend zonovergoten) trainingsweekend met de Eredivisieteams van De Dolfijn ontstond er een discussie over de effecten van de sauna, naar aanleiding van het enthousiaste saunagedrag van sommige atleten. Goed en ontspannend voor je lichaam na een training? Of ook belastend? Ik claimde dat de sauna naast heel ontspannend, ook een belasting voor je lichaam is. Om te kijken of ik niet al te veel onzin uitkraamde (ik heb het ooit gehoord toen iemand bij Aloha Triathlon zich er in verdiept had, maar hoe zat het ook alweer?) ben ik er kort ingedoken.
Zwemloop Nieuwkoop: op weg naar vorm
Lente! Of iets wat erop lijkt. Tijd voor de eerste wedstrijdjes om te zien hoe de vorm is, en opnieuw te wennen aan intensieve inspanningen in belachelijke pakjes. Vandaag viel mijn keus op de Zwemloop Nieuwkoop, net als voor Dolfijnmaatjes Joey, Yvonne en Daan. Ik startte op de 1k zwemmen / 10k lopen.
Qua training is dit jaar interessant voor mij aangezien ik pas in maart goed en wel ben begonnen. Onderweg naar de Eredivisiewedstrijden vanaf mei ben ik wel enthousiast véél gaan trainen. Vandaag was de eerste test om te zien of het gaat lukken om vanuit “nul” weer op een goed niveau te komen.
Rutbeek Mixed Team Relay: Korte knallers
De Mixed Team Relay in Enschede: dame-heer-dame-heer doen in estafettevorm een belachelijk korte triathlon. Dat wordt verzuren, pijn lijden, en het vooral achteraf leuk vinden.
Daar komt Carola! We liggen vijfde! Een split second lopen we een soort van verstrengeld hand in hand, en daar ga ik!
Ram ram ram, spat spat spat. De gele boei. Net voor me ligt nummer vier in de wedstrijd.
Ram ram ram, spat spat spat. Daar is de kant alweer. Nummer vier ben ik voorbij.
Rennen rennen rennen, pak uit, helm op. “Groarrr!” komt er uit mijn mond. Diep gaan komt diep van binnen.
Fiets op. Rammen. Rechterschoen aan. Rammen. Linkerschoen aan. Rammen. In de verte groen-rood-groen. Groen 1 (TC Twente) ben ik snel voorbij. Rood is Dolfijn Bart Rijborz, dat duurde iets langer. Groen 2 blijft ver weg, maar ik loop in.
Kwijl op mijn kin, hijgen tot op het bot. De achterstand is voer voor mijn wedstrijdhonger. Ik kauw even op iedere seconde en slik hem dan slikvingerend* door. Nog 12, nog 10, nog 8.
* ik heb gemerkt dat het woord “slikvingerend” niet bij iedereen bekend is. Sterker nog, het is niet eens Nederlands volgens Van Dale! Het betekent zoiets als “om je vingers bij af te likken” als in “de sublieme chocolademousse ging bij het volledige gezelschap slikvingerend naar binnen”.
Bij de laatste bocht ben ik er. “Groarrr!” er langs. Groen 2 (TCT-er Niels Hollander) gaat mee. Hij mag voor, ik geef mijn benen iets wat lijkt op rust voor het lopen.
Fiets weg. Helm af. Rechterschoen aan. Linkerschoen aan. Ik ben eerder weg.
Loopparcours op. Oh ja, achter het hek langs. Niels komt langs.
Poging 2. Loopparcours op. Diep gaan. 1500 meter, het is bijna niets. Nog geen 4 rondjes op de baan. Hij heeft 10 seconden, ik loop er naartoe. Het worden er 7, dan weer 8. Ronde 2. De ronden zijn zo kort, dit is zo voorbij.
Ik bijt, ik geef alles. Hij ook. Een seconde eraf, een seconde erbij. Ik kom er niet langs. Daar is Yvonne. Handjeklap, opzij, het gras in.
Misselijk. Leeg. Pijn in mijn keel. Pijn in mijn longen. Schor. Ik geloof dat ik het goed heb gedaan.
Yvonne zwemt bij ze weg, fietst nog verder weg, en houdt stand bij het lopen.
Wilbert maakt van 22s voorsprong in het water al een minuut, op de fiets anderhalf en finisht ruim als eerste. Team Dolfijn Jong wint!
Team Dolfijn Masters weet met een vliegende start van Linda, een solide serie van Bart, een verrassend felle sessie van Marijke en een net-geen-fotofinish van Gosse de derde plaats in de wacht te slepen.
Prima generale repetitie voor de team relay in de Eredivisie in Almere volgende week. We zullen zien wat ons niveau voorstelt tussen de echte mannen.
Spreadsheet met na een stukje huisvlijt alle individuele tijden onder elkaar
Team DolfijnMasters: Bart geeft het “stokje” over aan Marijke
2 blije Dolfijnteams
NK Veenendaal 2012: Overmatige inspanning
Voor wie niet in Nederland zat of de hele dag binnen met airco: op 18 augustus 2012 was het warm. Erg warm. De organisatie van de Triathlon Veenendaal waarschuwde bezoekers vooraf zich vooral “niet overmatig in te spannen”. Een boodschap die bij mij als deelnemer een lichte grinnik teweegbracht: wat moest er dan van ons deelnemers verwacht worden, klaar voor een inspanning die zelfs bij koel weer als “overmatig” getypeerd kan worden?
Ook vanwege die hitte werd er vandaag zonder wetsuit gezwommen. Zwemmen in buitenwater zonder wetsuit en ik, we zouden nooit vrienden worden, dacht ik. Iedere wedstrijd die ik tot nu toe zonder wetsuit zwom, was een deceptie volgens dezelfde formule: met minuten achterstand op de rest van het veld op de fiets stappen en roemloos solo de wedstrijd afmaken.
Maar sportprestaties zijn voor een belangrijk deel een mentale kwestie. Van fantaseren over hoe slecht het resultaat zal worden, wordt het zeker niet beter. Dus ik focuste op wat ik nu wel kon doen, in plaats van op wat ik in het verleden niet heb gedaan of wat in de toekomst zou kunnen mislukken. Alle negatieve herinneringen zette ik in de mentale ijskast (die ook bij deze temperaturen prima functioneerde) en ik liet alleen nog beelden toe van krachtige zwemslagen, mooie zwemtijden en goede fietsgroepen.
Triathlon Utrecht 2012: Meedoen is genieten
Na het stayergeweld van de afgelopen weken vond ik het wel weer eens tijd voor een OD-tje. In tegenstelling tot de wereld van de populaire fictie en Amy Winehouse-achtige kringen bedoelen wij triatleten daar niet “overdosis” mee, maar “olympic distance”. Als je sport olympisch is, moet je dat natuurlijk uitbuiten zo veel je kan. Zo kan iedereen van recreant tot fanatieke subtopper starten op een evenement met “olympisch” in de naam. Fantastisch toch?
Goed, de olympische afstand in Utrecht dus. Niet van dat laffe gefiets in groepen, maar solo 1500m zwemmen, 40km fietsen en 10km lopen. En alles in de regen. Het weerbericht had blijkbaar wat mensen afgeschrikt: van de snelle atleten die ik op de deelnemerslijst had gespot, heb ik de helft niet gezien. De olympische gedachte kwam direct tot uiting: meedoen is belangrijker dan winnen. Sterker nog: wie niet meedoet, kan helemaal niet winnen.
Eredivisie Sprint Stein: het trauma voorbij
Beste lezer, ik heb iets met u te delen. Ik was sportief getraumatiseerd. Getraumatiseerd voor zover daar sprake van kan zijn in het leven van een gezonde hobbysporter. Er was sprake van klein sub-sub-subtoppersleed, van herinneringen aan ervaringen uit het verleden die me beperkten in het heden, van een negatieve spiraal van gedachten. Die spiraal draaide om “stayerwedstrijden” en “Stein”.
Drie keer finishte ik in een stayerwedstrijd in Stein. Drie keer was het een deceptie, de ene nog dieper dan de andere. Het water was koud maar wetsuits bleven ongebruikt, het atletenveld was klein en zwom veel sneller dan ik, de laatste fietsgroep draaide haar rondjes ver voor mij, in de marge van de marge ging ik diep voor een bij voorbaat al vruchteloze race.
Startnummer 1 schept verplichtingen
De wedstrijd in Groningen vorige week had een deel van die emotionele schrammen al geheeld. Maar de aanblik van het water in de haven van Stein maakte nog wel wat los. Dus in de voorbereiding haalde ik alles uit de kast: parcoursverkenning, visualisatie, powernap, goed eten, warmlopen. Het feit dat ik om onbekende redenen met startnummer 1 mag starten, vormt het laatste puntje onder het uitroepteken.
NK Sprint Groningen: bijna stayerproof
Een NK! Dat was weer een tijdje geleden. Tot nu toe was mijn aanwezigheid op Nederlandse Kampioenschappen geen doorslaand succes. Dat gold trouwens voor alle stayertriathlons, waar je in groepen mag fietsen. Doe mij maar een wedstrijd waar je op wat achterstand het water uit kunt komen, solo het halve veld voorbij kan scheuren en toch top 10 kunt eindigen.
Nee, dan stayerwedstrijden: snelzwemmers vormen een peloton waar je in je eentje nooit meer bij komt, en de traagzwemmende hardfietser heeft het nakijken.
UT Triathlon: Eredivisiemateriaal
Het is koud. Broeikaseffect, ieder jaar weer warmterecords, maar voor een dag in mei is deze ochtend echt koud. Vandaag gaan we los.
Vóór 10 uur moet mijn racepaard de stal in. Ik neem mijn tijd, in de rij staan kan altijd nog. Oefeningen, rondjes op de atletiekbaan, rustig en hard. Hard is 75′ zonder al te veel moeite. Zo hoort het. Om 9:58 klop ik aan bij de jury.
“Je stuur staat echt te veel naar voren, Aron”. Bevriend jurylid Daan, in functie streng zoals jury hoort te zijn. Het is niet meer dan 5mm, maar hij heeft wel gelijk. Even pielen met een inbus en mijn ligstuur steekt geen millimeter meer voor de remhendels uit. Regels zijn regels. Ik mag nog naar binnen.
10:31. Alles is voorbereid. Ik heb dit al zo vaak gedaan. Maar vandaag moet het harder, het is tenslotte de Eredivisie. Het zwemmen gaat tegenvallen, het fietsen zal hard gaan, het lopen zal zwaar zijn. Dat is hoe het altijd gaat. Self-fullfilling prophecy? Achteraf zeker.
Veenendaal 2011: rammen over de Rondweg
Er zijn in Nederland kleine triathlons, grote triathlons, dorpstriathlons, stadstriathlons, prettriathlons, toptriathlons… en er is Veenendaal. Geen echt dorp, geen echte stad. Geen elitewedstrijd met ITU-punten, maar wel altijd heel veel sterke triatleten aan de start. Zo ook dit jaar. Na het bestuderen van de startlijst trok ik al snel de conclusie dat een top-10-klassering hier een heel goed resultaat zou zijn.
Deze wedstrijd werd de vuurdoop voor mijn glimmende nieuwe Orbea Ordu tijdritfiets. Sinds 3 dagen kon ik er daadwerkelijk op rijden, en dat heb ik ook iedere dag even gedaan. Aan nieuw materiaal moet je even wennen. Na wat finetuning rijdt hij heerlijk, en het fietsen gaat sowieso lekker de afgelopen tijd, dus ik zag uit naar de krappe 40km heen-en-weerparcours over de Veenendaalse Rondweg. Daarvoor moest er nog even gezwommen worden, en daarna had ik hopelijk nog wat loopbenen over. Oh ja, en de battle met Dolfijn-talent Wilbert Grooters op zijn eerste OD stond ook op het programma.
UT Triathlon 2011
Vaste prik als opener van mijn triathlonseizoen: de UT Triathlon! En als vaste prik was dat ook weer in team Aloha Banana: de al-lang-en-breed-afgestudeerde-en-over-Nederland-uitgewaaide burgers die ooit bij de Enschedese studententriathlonvereniging Aloha sportten. En die nog steevast als het “studententeam van de organiserende vereniging” worden genoemd in persberichten.
Een kleine terugblik: vorig jaar kon ik de hele week voor de wedstrijd geen hap door mijn keel krijgen door een buikgriep, maakte in het weekend een miraculeus herstel door en draaide als nog een vrij aardige wedstrijd. Uiteraard wel als de zwakste van het team.
Ruimte voor verbetering dus! En qua voorbereiding was die er. Het trainen gaat lekker en ik zit goed in mijn vel. Een vervelend pijntje in mijn heup probeerde de week van te voren nog mijn vorm te verstoren, maar met een intensieve kuur van koelen, core stability en vooral veel rust verdween het als sneeuw voor de zon. Dit jaar dus geen excuses: gepresteerd moest er worden.
Triathlon Amsterdam: clubkampioen of niet?
Een drukke wedstrijdperiode werd gevolgd door nog meer drukke tijden. Daarom als mosterd na de maaltijd een korte reflectie op mijn beste wedstrijd sinds tijden, mijn thuiswedstrijd en het clubkampioenschap van De Dolfijn: de Triathlon Amsterdam Nieuw West op 3 juni.
Op de Dolfijn-mailinglijst regende het in de aanloop naar de wedstrijd voorspellingen over de uitslag van het clubkampioenschap. In eerste instantie vond ik mezelf als regerend clubkampioen steeds bovenaan de lijstjes, maar aan het einde leek de stemming te kenteren: grootse prestaties werden verwacht van Frank de Graaf. Na zijn finish 1 minuut achter me in Apeldoorn vorig jaar, en de wetenschap dat hij sneller is gaan zwemmen, was ik voor hem ook het meest bang.
Z: Met ruim de tijd om naar de start te komen (ik had nog zeker vijf minuten) liep ik door een verlaten parc fermé de mouw van mijn wetsuit aan te sjorren. Ivar, bedankt voor je hulp hierbij. Met rustige tred naar de start gezwommen alwaar we onder de klanken van “alors on danse” werden weggeschoten.
Ik lag vrij goed en kon steeds bij hetzelfde groepje blijven. Later bleek Marijke (Zeekant) daar ook in te zitten, die uiteindelijk 6 seconden voor mij het water verliet. Zwemtijd was 1 min sneller dan vorig jaar. Met de lengte van het parcours weet je het nooit, maar gezien dezelfde tijd van dezelfde snelste zwemmer (Sander Berk) denk ik dat ik ook echt sneller gezwommen heb.
W1: Ging helemaal super. Alles volgens plan. Achteraf bleek ik ook de snelste wisseltijd overall te hebben. Bij het verlaten van het parc fermé bleek ik kort achter Dirk-Jan Moes te zitten, snelste zwemmer onder de Dolfijnen.
F: Na vorig jaar de snelste fietstijd neergezet te hebben, lagen de verwachtingen (van anderen) torenhoog. Ik had mijn eigen verwachtingen al wat bijgesteld; ik wilde hard fietsen, maar weer een minuut sneller rijden dan de rest van het veld leek me niet haalbaar.
Het ging wel weer lekker, met heel veel aanmoedigingen (dank iedereen!!) kon ik iets naar de “groep” met snellere zwemmers toerijden. Wat vorig jaar wel lukte, lukte dit jaar niet: op de groep fietsers die koploper Sander Berk achtervolgde, moest ik anderhalve minuut toegeven. Onderweg zag ik wel dat ik een redelijk veilige afstand had op Frank en daarachter Gosse. Samen met Guido Kwakkel (nooit van gehoord maar hij blijkt wel wat te kunnen gezien zijn ranking) kwam ik van de fiets.
W2: Graag zou ik mijn schoenen nog iets sneller aan krijgen, maar verder was er weinig op aan te merken. Vierde wisseltijd overall.
L: Dit was één groot feest. Ooit liep ik “snel” (35:05 op de 10km in 2003, zoiets als in de oertijd), ooit liep ik 36-ers in triathlons, maar dat was allemaal lang geleden. Eerst door blessureleed uberhaupt niet, daarna niet omdat ik nog niet op niveau was. Maar nu wel. Het voelde goed, het ging hard, en ik had weinig verval. Guido Kwakkel had ik vrij snel achter me gelaten.
Op ongeveer tweederde zag ik het gezicht en de loopstijl van Tjardo Visser die wel in de voorste groep zat, en het was duidelijk dat het onderlinge verschil te overbruggen was. Met enige minuten extra aanzetten was ik er voorbij. Yes, achtste positie ingenomen en die ging ik niet meer kwijtraken.
Finish: Tijden betekenen lang niet alles bij triathlon, omdat de parcoursen nooit precies op maat zijn. Maar sub-2-uur finished op een OD is altijd leuk! In 01:59:02 kwam ik over de finish en was erg blij. Ik mag me weer een jaar clubkampioen van De Dolfijn noemen, en dit was een wedstrijd waarin eens alles klopte.
Uitslag Triathlon Amsterdam Nieuw West 2010
| Naam | Z | #Z | W1 | #W1 | F | #F | W2 | #W2 | L | #L | Finish | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Sander Berk | 00:17:50 | 1 | 00:01:05 | 5 | 00:59:04 | 1 | 00:00:57 | 10 | 00:34:49 | 4 | 01:53:43 |
| 2 | Vincent Böhm | 00:18:39 | 2 | 00:01:04 | 4 | 01:01:11 | 12 | 00:00:47 | 1 | 00:33:45 | 1 | 01:55:25 |
| 3 | Gerbert van den Biggelaar |
00:19:24 | 4 | 00:01:08 | 8 | 01:00:15 | 7 | 00:00:48 | 2 | 00:33:57 | 2 | 01:55:31 |
| 4 | Rick Nijhoving | 00:18:41 | 3 | 00:01:06 | 6 | 00:59:53 | 5 | 00:00:58 | 11 | 00:35:06 | 6 | 01:55:43 |
| 5 | Vincent Bruins | 00:20:10 | 8 | 00:01:20 | 26 | 00:59:19 | 2 | 00:00:58 | 12 | 00:34:01 | 3 | 01:55:46 |
| 6 | Frans van Heteren | 00:20:21 | 9 | 00:01:06 | 7 | 00:59:23 | 3 | 00:01:00 | 15 | 00:35:50 | 9 | 01:57:38 |
| 7 | Menno Iedema | 00:19:29 | 5 | 00:01:15 | 16 | 01:00:07 | 6 | 00:00:56 | 7 | 00:36:25 | 11 | 01:58:11 |
| 8 | Aron van Ammers | 00:21:17 | 16 | 00:00:57 | 1 | 01:00:16 | 8 | 00:00:53 | 4 | 00:35:41 | 8 | 01:59:02 |
| 9 | Guido Kwakkel | 00:20:22 | 10 | 00:01:19 | 21 | 01:00:42 | 9 | 00:00:57 | 9 | 00:36:16 | 10 | 01:59:34 |
Alle uitslagen op de site van de Triathlon Amsterdam Nieuw West.
Flits 2010: verwarrend zwembad en een beetje progressie
Een nieuw jaar, een nieuw seizoen. De kop was er al af met de teamwedstrijd in Enschede. Maar toen was ik net een week ziek geweest, en in een team presteer je anders dan individueel. Kortom, de Flitstriathlon van afgelopen woensdag was mijn seizoensopener voor zover het de individuele, in fitte staat verkerende triathlons betreft.
Op een woensdagavond ergens verschijnen met een fiets in je hand vereist wat planning, zeker als je met de trein reist. Oom NS wil niet dat je in de middagspits met een fiets in de trein zit, dus om 16:00 was ik al neergestreken in Amersfoort. Vorig jaar was het me prima bevallen om nog even te werken in de Coffee United, en wat goed werkt moet je niet veranderen. Lang leve de middagcapuccino.
Bijtijds in Nijkerk aangekomen had ik alle tijd om rustig al mijn spullen klaar te leggen, met stampende muziek op een warming-up te doen, en de wissels te oefenen. Tevreden over de voorbereiding liep ik op tijd naar de start. In tijdritformaat wordt er iedere 10 seconden iemand weggestuurd, te beginnen bij startnummer 1. In een lange rij naast het zwembad staan de deelnemers klaar om aan het feestje te beginnen.
Bij de start aangekomen waren ze inmiddels al bij nummer 280 terwijl ik 250 had! Ik had verkeerd gerekend. Gelukkig kon ik gewoon achter aansluiten. Mijn start gemist, daar droom ik altijd over en dan vind ik het vreselijk, maar nu had ik er helemaal geen stress om. Ik startte als aller- allerlaatste.
Z: Waar de deelnemersinformatie zei dat het om een “verwarmd zwembad” ging, vond ik het vooral een verwarrend zwembad. En een koud zwembad. Na het eerste keerpunt sloeg de kramp al in mijn rechterkuit. Ik had echt genoeg gedronken van te voren, dus een vochttekort was het niet. Dat was geen optimaal begin van de wedstrijd; ik moest me inhouden met mijn benen zodat de kramp niet doorzette.
De keerpunten gingen ook niet goed. Je moet aan één kant onder de lijn door keren, en dan ook nog naar rechts terwijl je normaal naar links draait. Een aantal keer was ik volledig de weg kwijt na het keerpunt. Dat bleek aan het einde nog maar eens, toen ik nog 4 banen zou moeten, maar qua tijd op mijn horloge zouden het er hoogstens nog 2 moeten zijn. Blijkbaar toch een keer opnieuw dezelfde baan in gezwommen. Dus maar een keer extra onder de lijn door gekeerd en met 6 minuten het water uit. Daar was ik niet blij mee; vorig jaar zwom ik 5:40 en ik had juist verwacht harder te gaan.
W1: Met een deukje in de moraal liep ik in een volle sprint het parc fermé door. Ik had de wissel goed geoefend en wilde daar ook tijd winnen ten opzichte van vorig jaar. Hier lukte dat wel, het ging heel soepel
F: De kramp vanuit het zwemmen zette de eerste paar minuten goed door. Mijn kuiten leken gemaakt van sneldrogend cement, en alleen door ze af en toe rust te geven kwam er weer wat beweging in. Gelukkig trok de kramp op zeker moment weg en kon ik lekker doorfietsen. Aangezien ik als allerlaatste gestart was, werd dit een kwestie van heel veel mensen heel hard passeren. Hoewel het geen concurrenten zijn, is het toch een machtig gevoel om met soms ruim boven de 40 km/u langs zoveel mensen te suizen. Ik had verwacht wat langzamer te fietsen dan vorig jaar, aangezien ik toen een goede trainingsweek en een vijfdaagse wielerkoers meer in de benen had zitten dan nu. Maar het werd zelfs een paar seconden sneller. Daar was ik erg blij mee. De moraal was inmiddels al ruimschoots hersteld.
W2: Ook deze had ik van te voren goed geoefend en ging vlotjes.
L: Hier had ik verwacht wat tijd te gaan winnen ten opzichte van vorig jaar. Toen had ik nog veel meer last gehad van kramp, kou en natte compressiekousen. En het ging ook beter. Ik kon een strak ritme houden met een hoge pasfrequentie, en na ronde 1 zag ik dat het tempo hoger lag dan vorig jaar. Ronde 2 ging in exact dezelfde tijd als ronde 1. Ook dat is progressie; meestal heb ik in het laatste stuk behoorlijk wat verval. Uiteindelijk 15 seconden sneller gelopen dan vorig jaar.
In 54:20 kwam ik over de finish. 25 seconden gewonnen op vorig jaar, vooral dus op de wissels en het lopen. En dan maar afwachten waar het goed voor is. Zoals verwacht zette Tjardo Visser de snelste tijd neer, nog een minuutje sneller dan zijn winnende tijd van vorig jaar. Hij heeft blijkbaar leren fietsen, want waar hij vorig jaar nog een minuut op mij moest toegeven, fietste hij nu zelfs een paar seconden sneller. Daarachter, op 18 seconden voor mij, Peter van Grootheest. De man die vaak bij mij in de buurt eindigt, maar meestal dan wel voor me. Had ik nou maar wat harder gezwommen… In ieder geval volgde ondergetekende op de derde plaats.
De prijsuitreiking was nog even verwarrend, niet zo verwarrend als het zwembad maar toch verwarrend, toen Omar Brons voor het brons werd opgeroepen en een bloemetje in zijn handen gedrukt kreeg met een tijd van 55 minuut nog wat. Huh? Gelukkig was er een oplettende official (bedankt Daan!) die merkte wat er gebeurde. Dus deze keer drie mensen op het podium en één ernaast. Blijkbaar heeft een organisatie voor dit soort gevallen reserveboeketjes want allevier kregen we er één mee naar huis.
De Flits was weer mooi! En nu maar snel herstellen. Want volgende week woensdagavond mag ik weer voor de Stad van de Zon Triathlon, ook een 1/8, in mijn geboorteplaats Heerhugowaard. En de zondag daarna de OD in Amsterdam, mijn thuiswedstrijd en het clubkampioenschap van De Dolfijn. Mijn kuit moet er momenteel nog niet aan denken…
Uitslag Flitstriathlon 2010
| 1 | Tjardo Visser | 00:52:44 |
| 2 | Peter van Grootheest | 00:54:02 |
| 3 | Aron van Ammers | 00:54:20 |
| 4 | Omar Brons | 00:54:56 |
| 5 | Wardie van Wouw | 00:54:57 |
| 6 | Joost Bokkers | 00:55:42 |
| 7 | Jarrich van Woersem | 00:55:44 |
| 8 | Ernst-Jan van Dasler | 00:56:14 |
| 9 | Andre Schaap | 00:56:15 |
| 10 | Leon van Hamersveld | 00:56:54 |