Na de koude deceptie in Stein vier weken geleden was het afgelopen zondag tijd voor een weer een “normale”, niet-stayerwedstrijd: de Rijwielpaleis Bilthoven Triathlon Utrecht, die vorig jaar is neergestreken middenin een van de Vier Grote Steden. Het parcours is letterlijk 2 straten van het Centraal Station verwijderd. Hoewel het net als in Stein regenachtig was, was het nu gelukkig een stuk minder koud, en er mocht gewoon met wetsuit gezwommen worden.

Voor het eerst sinds drie jaar was ook mijn vader van de partij. Van 2004-2006 hadden we geregeld een “vader-zoon-dagje” op wedstrijddagen, waarbij zoon zich uitsloofde bij het zwemmen, fietsen en lopen in een net iets te strak pakje, en vader tijdens de wedstrijd mooie plaatjes schoot met zijn nieuwste fototoestel. Toen raakte zoon geblesseerd, waardoor de dagjes ook in het slop raakten. Maar vandaag was het weer als vanouds!

Op sportief gebied waren mijn doelen vandaag om top 5 te eindigen, en revanche te nemen op de coming man bij mijn oude club Aloha, Jan-Roelf Heerssema. Die had me in Stein geklopt, en dat deed toch wel een beetje pijn.

Qua zwemmen was het plan zoals vaker om niet teveel tijd te verliezen op de kop van de wedstrijd. Mijn nieuwe wetsuit waar ik in Amsterdam al mee zwom, had daar de hoge verwachtingen nog niet beantwoord. Ik week nog erg veel af van de ideale lijn, en had een behoorlijk verval in de tweede ronde. Sinds die tijd heb ik nog een aantal keer buiten gezwommen en speciaal gelet op het rechtuit zwemmen en het doseren.

Allebei die dingen gingen nu beter. Na een woelige start vond ik snel een groep en bleef daarbij. Bijna het hele zwemonderdeel heb ik in iemands benen gelegen of in de buurt van mensen. Ook ging ik niet echt stuk; vaak word ik vooral in de tweede helft ingehaald door een hoop mensen, maar ook dat gebeurde nu niet. Daarover tevreden dus. Over mijn zwemtijd nog iets minder: 22:29 op mijn eigen horloge. Dat is een tijd die ik al jaren zwem; geen vooruitgang, geen achteruitgang.

De rest van de wedstrijd bleef bijna zo nat als het zwemmen was. Het bleef gestaag regenen. Na een redelijke wissel begon ik als 13e aan het fietsen, zo ongeveer gelijk met langeafstandsbeest Dirk Wijnalda. Die had ik al vrij vlot ingehaald, maar dat zou later niet definitief blijken. De eerste fietsronde was warrig. Het parcours was kris-kras met veel bochten en hobbels. In het eerste stuk op de fiets ben je vaak toch niet op je scherpst, en hoewel ik steeds netjes aanwijzingen kreeg, begon ik te vrezen dat deze lieve vrijwilligers het parcours even slecht kenden als ik dat deed. In mijn hoofd streden twee doemscenario’s om aandacht: een waarbij ik lek reed, en een waarbij ik ongelukkigerwijze al na 1 fietsronde het parc fermé weer zou bereiken. Maar gelukkig werd geen van beide werkelijkheid; de sissende geluiden kwamen alleen door de natte weg, en ik kwam netjes een bordje “ronde 2-3-4 linksaf, finish rechtsaf” tegen.

Doorrammen dus maar! In de bochten was het opletten vanwege de natte weg. Op de rechte stukken kon je goed doorrijden, afgezien van een fietspad wat door boomwortels een Parijs-Roubaixesque beleving gaf. Hobbeldehobbeldehobbel. Daar was ik al voor gewaarschuwd dus ik had mijn stuur stevig vast; dank daarvoor, Mark!

Vrij vlot zag ik al de contouren van de Adelaar van Schagen, Eric van der Linden. Mooi, dan kon ik flink tijd op hem winnen. Die tijd was hard nodig om deze nog altijd erg hard lopende man voor te blijven. Even was het stuivertje wisselen met Thomas Naasz, die er ook behoorlijk de gang in had, maar daar kon ik op een gegeven moment ook langs. In ronde 4 werd me door de lang aanhoudende aanmoedigingen achter mij duidelijk dat er nog iemand dicht op me zat: Dirk Wijnalda was aangesloten. Dat was te verwachten gezien zijn fietskwaliteiten, maar het was toch leuk geweest als ik hem iets langer achter me had kunnen houden. De laatste ronde wisselden we af op kop, en aan het einde pakte ik nog een seconde of 15 om met een kleine voorsprong aan het lopen te kunnen beginnen.

Bij het inrijden van het parc fermé bleek ik derde te liggen. Not bad, not bad at all! Ik had wel gezien dat ik redelijk wat mensen uit mijn serie was gepasseerd, maar heel precies geteld had ik niet. Een leuke verrassing dus dat ik als “best of the rest” aan het lopen begon achter toppers Gerbert van den Biggelaar en Rick Nijhoving.

Na weer een aardige wissel vond ik mezelf terug op een paar hardloopschoenen die in straf tempo vooruit bewogen. Waar ik in Amsterdam nog in de laatste paar kilometer door het ijs zakte met een soort van hongerklop, hoopte ik nu tot het einde een goed tempo te kunnen houden. Trouw had ik mijn twee gelletjes op de fiets naar binnen gewerkt, die de nodige brandstof zouden moeten bieden om dit mogelijk te maken.

De eerste kilometer ging in 3:40; lekker tempo. Ik wilde Dirk zo lang mogelijk achter me houden. Erg lang werd dat niet, na een paar minuten was het al bekeken. Aanhaken was er ook niet bij, de man hield een moordend tempo aan. Volhouden op mijn eigen tempo dus. Bij het keerpunt zag ik dat Thomas niet heel ver achter me zat, maar ook niet veel harder liep. Eens kijken of ik die voor kan blijven.

Op het stuk na het keerpunt zag ik voor het eerst in de wedstrijd Jan-Roelf. Ik zat al een paar minuten voor hem en qua lopen schelen we niet zoveel; de revanche was in de pocket dus!

Precies bij het ingaan van het mooie stuk door het park zag ik aan de andere kant van de weg koploper Gerbert van den Biggelaar met Rick Nijhoving in zijn kielzog. Even klokken hoeveel voorsprong die hebben. Dit liet weinig ruimte voor illusies: op dat punt hadden ze al dik 4 minuten. Toch een heel verschil tussen een goede wedstrijd draaien op mijn recreantenniveau en mensen die echt goed zijn.

Een paar kilometer voor het einde had Thomas mij dan toch bereikt en moest ik hem laten passeren. Mijn tempo was niet heel erg teruggevallen, maar een stapje extra om er nog bij te blijven zat er ook niet in. Steady doorlopen, de pijn verbijten, het is nog maar 3k. 2k. 1k. In het aanloopstuk naar de finish haalde ik nog ergens een restje energie vandaan voor een eindsprint. Dat ging nog best goed, die versnelling had ik misschien toch eerder aan moeten zetten.

Zeer voldaan kwam ik over de finish. Top 5 wilde ik, top 5 werd het precies! Een half minuutje later kwam Eric van der Linden binnen, die was ik toch mooi voorgebleven. Met mijn looptijd van 36:48 ben ik nog het meest tevreden. Als het echt precies 10 was, en daar lijkt het op, is dat niet ver van het beste loopniveau in een triathlon wat ik ooit behaald heb.

In het finishvak was het vertrouwd nakeuvelen. Misschien wel het leukste moment van een wedstrijd, steeds weer bekenden tegenkomen, ervaringen uitwisselen en gewoon een beetje bijkletsen. Iets wat ik heel erg gemist heb in de anderhalf jaar dat ik geen wedstrijden deed door blessureleed.

Thuisgekomen mochten mijn wedstrijdwielen weer in hun hoes. Bij het omwisselen hoorde ik echter een geluid wat je niet wilt horen als je je dure carbonnen wedstrijdwielen heen en weer beweegt: “klots, klots”. Een niet onaanzienlijk deel van de regen die in Utrecht was gevallen, was met mij meegereisd in de velgen van mijn HEDs! Toen ik ze kocht had ik al gelezen dat je er beter niet mee in de regen kunt rijden, en nu heb ik het dus ook ervaren. Toch gebruik ik ze de volgende keer gewoon weer, wedstrijdwielen zijn te gaaf om thuis te laten. Met wat heen en weer zwenken was het meeste water er wel uit te gieten, en de zon op het balkon deed de rest.

Het was een erg gezellig vader-zoondagje, met mooie resultaten, ook op fotografisch gebied. Sportief was het een van mijn beste wedstrijden ooit. Nu een tijdje rust qua wedstrijden. Lekker doortrainen dus, en dan begin september aan de start van de kwart in Apeldoorn!

Update: hier nog de getalletjes van de top 10 heren. Meer uitslagen op de site van de wedstrijd.

	Naam	Z	W1	F	W2	L	Eind
1	Gerbert van den Biggelaar	0:19:35	0:00:56	1:01:20	0:00:51	0:34:39	1:57:20
2	Rick Nijhoving	0:19:36	0:01:10	1:01:18	0:01:00	0:35:51	1:58:53
3	Dirk Wijnalda	0:22:21	0:01:07	1:02:06	0:01:09	0:34:36	2:01:18
4	Thomas Naasz	0:21:42	0:01:24	1:02:35	0:01:19	0:35:49	2:02:47
5	Aron van Ammers	0:22:29	0:01:11	1:01:49	0:00:58	0:36:48	2:03:14
6	Eric van der Linden	0:20:43	0:00:57	1:08:09	0:01:01	0:32:57	2:03:45
7	Johan Neevel	0:20:29	0:01:10	1:03:41	0:00:58	0:37:55	2:04:10
8	Carlo van den Bergh	0:21:01	0:01:07	1:04:05	0:00:58	0:38:34	2:05:43
9	Merijn Schuurman	0:22:59	0:01:18	1:03:43	0:01:04	0:36:54	2:05:56
10	Eelco van der Wind	0:22:40	0:01:15	1:04:13	0:01:06	0:38:25	2:07:37