Er zijn in Nederland kleine triathlons, grote triathlons, dorpstriathlons, stadstriathlons, prettriathlons, toptriathlons… en er is Veenendaal. Geen echt dorp, geen echte stad. Geen elitewedstrijd met ITU-punten, maar wel altijd heel veel sterke triatleten aan de start. Zo ook dit jaar. Na het bestuderen van de startlijst trok ik al snel de conclusie dat een top-10-klassering hier een heel goed resultaat zou zijn.
Deze wedstrijd werd de vuurdoop voor mijn glimmende nieuwe Orbea Ordu tijdritfiets. Sinds 3 dagen kon ik er daadwerkelijk op rijden, en dat heb ik ook iedere dag even gedaan. Aan nieuw materiaal moet je even wennen. Na wat finetuning rijdt hij heerlijk, en het fietsen gaat sowieso lekker de afgelopen tijd, dus ik zag uit naar de krappe 40km heen-en-weerparcours over de Veenendaalse Rondweg. Daarvoor moest er nog even gezwommen worden, en daarna had ik hopelijk nog wat loopbenen over. Oh ja, en de battle met Dolfijn-talent Wilbert Grooters op zijn eerste OD stond ook op het programma.