Een NK! Dat was weer een tijdje geleden. Tot nu toe was mijn aanwezigheid op Nederlandse Kampioenschappen geen doorslaand succes. Dat gold trouwens voor alle stayertriathlons, waar je in groepen mag fietsen. Doe mij maar een wedstrijd waar je op wat achterstand het water uit kunt komen, solo het halve veld voorbij kan scheuren en toch top 10 kunt eindigen.
Nee, dan stayerwedstrijden: snelzwemmers vormen een peloton waar je in je eentje nooit meer bij komt, en de traagzwemmende hardfietser heeft het nakijken.
Dit jaar zou dat anders kunnen zijn. Natuurlijk heb ik aan mijn zwemmen gewerkt, maar de resultaten houden nog niet over. Maar in de Eredivise starten veel meer atleten, waaronder meer traagzwemmende hardfietsers zoals ik. Wie weet is er een leuke inhaalslag mogelijk.
Vooraf even plonzen in het koude water van de Ruskeveense Plas in Hoogkerk waar het spektakelstukje gaat plaatsvinden. Fris! Heel goed om mijn hoofd scherp te stellen. In een sprint gaat alles snel, dus hier moet je scherp zijn. Daar gaan we.
Met een bombastisch stukje muziek wordt de start ingeluid. Pang! And we’re off. Beuk, spetter, slik, plons, beuk, hak. Dat ongeveer 200 meter lang, en daarna kunnen we beginnen met echt zwemmen. 90 zwemmers die allemaal als eerste bij een boei willen zijn, dat is altijd een gewelddadige gebeurtenis. De rest van het zwemmen voelde prima. Na 750 meter met 10:30 op de kant. Vielmeniemee, vielmenietegen.
In de wissel zie ik mensen die ik daar hoopte tegen te komen. Teamie Bart, maar ook vriend en hardfietser Andries Koers. Snel wisselen en mee! Het eerste lukte, het tweede werd mijn belangrijkste verbeterpunt voor volgende keer. Een klein gaatje werd een groter gaatje, en ondanks verwoede pogingen en een bij vlagen subliem voelende vorm, kwam ik er nét niet bij. Na de 180-gradenbocht die we in elk van de vijf ronden namen, werd iedere keer pijnlijk duidelijk hoe dicht ik bij de voor mij aanzwellende groep zat, en hoe weinig ik er dichterbij kwam. Ik wissel op 12 seconden na de groep voor me.
Het lopen voelt goed. Ik haal wat mensen in. Maar écht hard gaat het niet. Heb ik mijn kruit verschoten in het net-niet-bereiken van een grote fietsgroep? Mis ik nog wat fitheid na dat dagje ziekzijn afgelopen week? Niemand die het weet. Feit is dat ik op een 35e plaats finish op het NK, van de ongeveer 95 deelnemers. En daar ben ik tevreden mee. Mijn belangrijkste doel vandaag was “een goede stayerwedstrijd beleven”. En dat is prima gelukt.
Team Dolfijn deed het in zijn geheel goed in Groningen. We finishten als 12e. In de tussenstand blijven we op een 15e plaats staan, maar dicht op de volgende teams. We komen eraan.
Op naar Stein voor de derde Eredivisiewedstrijd! Weer een sprint, nu in heuvelachtig terrein en met een fraai stukje bochten rijden door smalle straatjes. Tip: zet ‘m op Street View, volg de route en stel je voor dat daar 80 man doorheen koerst. Het wordt leuk morgen!
Feitjes en dingetjes
Aron van Ammers – 1:01:16
Bart Rijborz – 1:04:02
Jason van der Burgt – 1:07:08
Uitslag NK Sprint
Teamuitslagen Eredivisie
De fraaie videoregistratie, ingeleid met hetzelfde bombastische stukje muziek als waar wij van mochten genieten bij de start:
One thought on “NK Sprint Groningen: bijna stayerproof”