Een nieuw seizoen, nieuwe plannen, en dus ook nieuwe voorbereidingswedstrijden. 2012, het geboortejaar van de Eredivisie Triathlon, waarin ik met het team van De Dolfijn mag starten. Met daarin veel sprintwedstrijden. Tijd om te trainen op de korte afstanden dus.
Het eerste meetpunt van mijn vorm was de 5km bij de Bunkercross in Olst vandaag. Een mooi rondje door het bos bij een fraai kasteel. Met het heerlijke weer vandaag zeker geen straf om daar wat rond te crossen.
Het startschot knalt en een groepje enthousiastelingen neemt afstand van de massa. Voorop twee jonge gasten van AV Daventria, die er duidelijk een onderlinge strijd van maken. Tot het einde van ronde 1 uit 2 kan ik ze bijblijven. Op het enige echte heuveltje moet ik ze een paar seconden geven. Achter me is inmiddels een gat gevallen, dus ik loop op een vrij comfortabele plek 3.
In ronde 2 houd ik de twee rood-witte hesjes in zicht, maar moet nog wel wat tijd inleveren. Het valt me op dat ik de hoge intensiteit die zo’n korte wedstrijd vereist nog niet goed op kan brengen. Mijn hartslag komt niet veel hoger dan 170; de ervaring leert dat daar in zulke wedstrijden nog wel een slag of 10 bij moeten voor een topprestatie binnen mijn mogelijkheden. Maar ik loop wel lekker.
Nummer 1 finisht in 17:41, een parcoursrecord. Daarachter de winnaar van vorig jaar, en dan ik in 18:34. Op een 5km moet ik veel sneller kunnen, maar op dit pittige crossparcours is het geen tijd om me voor te schamen.
Tijd voor meer knaltrainingen dus. Met daarna wat Deventer koek uit het pakket wat de organisatie klaar had liggen voor de prijswinnaars, natuurlijk!
